Po czym poznać, że dziecko jest gotowe do rozpoczęcia nauki w klasie pierwszej?
• Dzieci gotowe do podjęcia nauki przede wszystkim chcą iść do szkoły.
• Są zainteresowane szkołą i tym, co wiąże się z pełnieniem roli ucznia, a spędzanie czasu bez rodziców, wśród rówieśników nie jest dla nich problemem.
• Potrafią samodzielnie ubrać i rozebrać się, umyć, zjeść posiłek, a także skorzystać z toalety.
• Posługują się mową w sposób zrozumiały dla otoczenia.
• Wypowiadają się zdaniami, potrafią poinformować o swoich potrzebach.
• Potrafią też powiedzieć, jak się nazywają, ile mają lat i gdzie mieszkają.
• Chętnie bawią się z rówieśnikami w gry i zabawy dziecięce, przestrzegając reguł.
• Potrafią skupić się na zadaniu i starają się doprowadzić je do końca.
• Poprawnie trzymają ołówek, posługują się nożyczkami, lepią z plasteliny i rysują.
• Interesują się czytaniem i pisaniem, słuchają bajek, wierszy, zapamiętują elementy obrazków.
• Potrafią pokazać lewą i prawą stronę.
• Liczą: dodają i odejmują pomagając sobie rachowaniem na palcach lub przedmiotach (kasztany, guziki, patyczki).
• Znają rośliny i zwierzęta, żyjące na polu, w lesie, na łące.
• Wiedzą, jakie zmiany zachodzą w życiu roślin i zwierząt w kolejnych porach roku.
• Potrafią powiedzieć, co trzeba zrobić, żeby chronić rośliny i zwierzęta.
• Dzieci śpiewają piosenki, tańczą i muzykują.
• Rysują, malują, tworzą proste kompozycje i konstrukcje.
• Potrafią odpowiednio zachować się w kinie, na koncercie, wystawie.
• Budują z klocków.
• Majsterkują z pomocą prostych narzędzi. Interesują się urządzeniami technicznymi.
• Rozpoznają i nazywają zjawiska atmosferyczne charakterystyczne dla poszczególnych pór roku.
Bardzo ważna jest motywacja i zainteresowanie dziecka nauką oraz samą szkołą.
Na co warto zwrócić uwagę:
– jak chętnie dziecko uczy się nowych umiejętności i zdobywa nową wiedzę;
– czy dziecko jest wytrwałe, obowiązkowe, systematyczne;
– jak dziecko wykonuje różne zadania mimo przeszkód, jakie pojawiają się;
– czy dziecko dobrowolnie podporządkowuje się poleceniom dorosłych; czy nie musisz zazwyczaj w takich sytuacjach uciekać się do gróźb czy kar;
– czy dziecko cierpliwie i wytrwale radzi sobie z trudnościami;
– jakie opinie wygłasza na temat szkoły.
Większość dzieci bardzo chce iść do szkoły. Nie może doczekać się dnia, gdy stanie się prawdziwym uczniem. Mów dobrze o szkole, nauczycielach, kolegach dziecka. Nawet jeżeli masz jakieś negatywne uwagi, to nie wyrażaj ich przy dziecku. Nie strasz dziecka szkołą. Nie mów, że czeka je tam ciężka praca, obowiązki, że skończy się zabawa i dobre czasy. Takie opinie nie budzą u dziecka chęci poznania szkoły. Nie okazuj dziecku swojego lęku przed rozpoczęciem przez nie nauki, przed zmianą sytuacji w domu, nowymi obowiązkami. Dziecko przejmuje od Ciebie niepokój. Boi się, samo za bardzo nie wiedząc czego. Dlatego nie rozmawiaj przy dziecku o kłopotach związanych z jego pójściem do szkoły, o wydatkach z tym związanych. Przed pójściem do szkoły razem z dzieckiem skompletujcie potrzebne pomoce. Pozwól mu wybrać piórnik, tornister, kredki. Obejrzyjcie razem podręczniki. Przygotujcie razem miejsce pracy dla dziecka w domu. Zadbaj o odpowiednie biurko, krzesło, oświetlenie, miejsce na książki i pomoce. Pamiętaj, że musi to być miejsce, w którym będzie cisza, ład, dobre oświetlenie. Ucz dziecko dbania o to miejsce. Przy urządzaniu weź pod uwagę preferencje dziecka, na przykład co do koloru mebli. Nie chowaj zabawek, bo dziecko idzie do szkoły i ma być już „dorosłe”. Dziecko nadal pozostaje dzieckiem. Dziecko nie powinno po raz pierwszy przekroczyć progu swojej szkoły dopiero 1 września. Warto udać się z wizytą do szkoły wcześniej. Tak, aby oswoić się z nowym miejscem. Zapytaj w szkole, czy nie są organizowane dni otwarte. Jeżeli tak, koniecznie weźcie w nich udział. Baw się z dzieckiem w szkołę. Szczególnie w wakacje poprzedzające pójście dziecka do szkoły. W takich zabawach dziecko powinno być nauczycielem, a Ty uczniem. Dowiesz się wtedy, jak dziecko wyobraża sobie nauczyciela i jego pracę z dziećmi.
Zamiast drogich i skomplikowanych zabawek, daj dziecku zwykłe klocki, pudełka, koraliki do nawlekania na sznurek, kartki, z których można robić kulki i rzucać do celu, kręgle, piłki. Tego typu, proste i dobrze znane dorosłym zabawy, świetnie rozwijają zarówno dużą, jak i małą motorykę. Nie wyręczaj dziecka i nie ułatwiaj mu wykonywania precyzyjnych czynności. Nie zamieniaj butów ze sznurowadłami na buty na rzepy. Sznurowanie jest trudne, ale świetnie rozwija sprawność manualną. Podobnie ubrania z guzikami są lepsze od tych wciąganych przez głowę. Do rozwijania sprawności fizycznej świetnie nadają się czynności wykonywane w domu, na przykład zmywanie naczyń, zamiatanie, ścieranie kurzy, nakrywanie do stołu. Oprócz waloru wychowawczego, mają zalety związane z rozwojem ruchowym. Wspólne gotowanie to także świetne ćwiczenie ruchowe. Szczególnie, gdy trzeba coś wymieszać, zagnieść, uformować z ciasta placki, podzielić ciasto na mniejsze części itp. Proponuj dziecku zabawy konstrukcyjne, w których trzeba coś ustawić, połączyć, skleić, wyciąć, złożyć. Warto sięgnąć do pomysłów origami, czy majsterkowania. Dziecko może pomagać w przygotowaniu karmnika, w zbiciu skrzynki na kwiaty czy w pracach ogrodowych. Różne święta są doskonałą okazją do „prac ręcznych” sklejania łańcuchów, dekorowania jajek, przygotowywania bukietów.