Witam w środę, 14.04.2021.
Temat dnia: W teatrze.
1. „Jak piękny kwiat” – ćwiczenie dużych grup mięśni.
- kładzie na podłodze kolorową chustkę. Dziecko-pszczółka porusza się swobodnym biegiem w różnych kierunkach po pokoju, ramionami naśladuje ruch skrzydeł owadów. Na zapowiedź: Pszczółki na kwiatku – ćwiczący podbiega do ułożonej na podłodze chustki i wykonuje klęk podparty. Ugina ręce w łokciach i zbliża nos do podłogi, a następnie wraca do pozycji wyjściowej. Zabawę należy powtórzyć wielokrotnie.
2. „Kolorowe motyle” – ćwiczenie kształtujące mięśnie tułowia.
Dziecko siedzi w siadzie skrzyżnym, trzyma kolorową chustkę nad głową (dwiema rękami za rogi). Wykonuje skłony boczne tułowia, chustką naśladuje latającego nad głową motyla. Po chwili robi skłony do przodu i do tyłu, nie odrywając pośladków od podłogi. Zabawę należy powtórzyć wielokrotnie.
3. „Złap motyla” – zabawa z elementem podskoku.
Dziecko porusza się w podskokach po pokoju. Na słowa: Uważajcie, dzieci, motylek leci – wyrzucają energicznie chustkę w górę, a następnie próbuje złapać. Zabawę należy powtórzyć wielokrotnie.
5. „Co potrafi chusteczka?” – ćwiczenie rozwijające płynność ruchów.
Dziecko pokazuje, co potrafi chustka: latać – dziecko podrzuca chustkę wysoko do góry; krążyć – przekłada z ręki do ręki, z przodu i z tyłu; podskakiwać – dotyka jednym rogiem chustki do podłogi i energicznie podrywa ją do góry; rysować kółka – zatacza koła raz prawą, raz lewą ręką; tańczyć przy muzyce – tańczy, prezentując swój układ z chustką.
4. „W teatrze” – słuchanie wiersza i rozmowa na temat teatru z wykorzystaniem rekwizytów i ilustracji.
W teatrze. Marlena Szeląg
W wygodnym fotelu siedzę w teatrze,
przed siebie na scenę wciąż patrzę, i patrzę…
Wtem gasną światła w wielkiej sali,
wszyscy rozmawiać zaraz przestali.
Do góry pnie się czerwona kurtyna
bo właśnie spektakl się rozpoczyna.
Już scenografia wprawia w zdumienie,
do zamku przeniesie nas przedstawienie.
Wtem aktor wchodzi w złotej koronie
i siada dostojnie na wielkim tronie
A z nim aktorka w sukni balowej,
odgrywa rolę mądrej królowej.
Już słychać w dali trąby i dzwony,
poddani składają niskie ukłony.
Wtem rycerz pojawia się w lśniącej zbroi,
a obok niego koń płowy stoi
Lecz koń ten nie jest żywą istotą
jest rekwizytem, ręczną robotą
I chociaż z drewna jest wyrzeźbiony
to w przedstawieniu jest ożywiony.
I szybko tak mija mi czas w teatrze,
a gdy się boję, na scenę nie patrzę!
Kiedy się smucę lub kiedy wzruszę,
łezki w chusteczkę wytrzeć wnet muszę.
Są też momenty wielkiej radości,
skąd tyle emocji w mym sercu gości?
Teraz aktorzy zdejmują maski,
chyba czekają na widzów oklaski?
Z uśmiechem nisko nam się kłaniają
wielkie uznanie i brawa dostają!
Czerwona kurtyna się opuściła
i całą scenę znów zasłoniła.
Wtem błysły światła w wielkiej sali,
wszyscy ze swoich foteli wstali.
I to już koniec jest przedstawienia
– Teatrze magiczny, do zobaczenia!
Rodzic zadaje dziecku pytania do wysłuchanego utworu: W jakie miejsce przeniósł nas wiersz? Po co chodzi się do teatru? Jacy bohaterowie występowali w spektaklu, o którym opowiadał wiersz? Co możemy zobaczyć i znaleźć w teatrze? (R. rozmawia z dzieckiem na temat scenografii, sali, sceny, kurtyny, aktorów, masek, kostiumów, afiszu, biletów itp.) Jakie emocje, uczucia może w nas wzbudzić przedstawienie teatralne?
5. „Kurtyna do góry, kurtyna w dół” – zabawa ruchowa.
Dziecko maszeruje po pokoju w rytmie wyklaskiwanym przez Rodzica, trzymając za rogi chustę w kształcie prostokąta lub kwadratu. Gdy klaskanie cichnie, R. podaje hasło: Kurtyna w dół! – dziecko chwyta chustę za dwa rogi, wyciąga do góry ręce, stoi na palcach i powoli kuca, naśladując chustą opuszczanie kurtyny. Gdy klaskanie cichnie i R. podaje hasło: Kurtyna w górę! – dziecko kuca i chwyta chustę za dwa rogi, po czym powoli wstaje, wyciąga ręce do góry i staje na palcach naśladując chustą podnoszenie kurtyny. Wznowienie klaskania jest znakiem do dalszego marszu.
6. Praca z KP2.26 – ćwiczenie grafomotoryczne, rysowanie masek po śladzie. Kolorowanie drugiej połowy maski tak, aby wyglądała jak pierwsza.
Pozdrawiam, Monika Szczepek