Wysoko nad szczytami gór wznosił się stary dwór króla Beskida, władcy całego pasma górskiego, i jego żony, Borany, władczyni okolicznych borów. Przez wiele lat oboje rządzili mądrze i sprawiedliwie, toteż wszyscy z żalem przyjęli wiadomość o śmierci starego króla. Borana wezwała wtedy troje swych dzieci, by zgodnie z wolą króla podzielili się władzą. – Ty, Lanie, jako syn najstarszy, opiekować się będziesz polami i łąkami. Wy zaś obie, Czarnocho i Białko, rozprowadzicie wodę z górskich strumieni po polach i łąkach Lana, by wszystko, co żyje, miało jej pod dostatkiem. Żywa, zawsze pogodna i wesoła Białka uśmiechnęła się do siostry i skacząc, i tańcząc, zbiegła po skałach ku widniejącym we mgle dolinom. Poważna i zasępiona Czarnocha skierowała się na drugą stronę góry królowej Borany i ostrożnie zaczęła schodzić po zboczu. Wkrótce obie siostry spotkały się u podnóża. – Płyniemy dalej razem! – zawołała ucieszona Białka. – Nigdy się już nie rozstaniemy – zapewniła Czarnocha. Nagle przegrodziła im drogę skała, pod którą czekał rycerz Czantor w kamiennej zbroi. – Zatrzymajcie się, piękne córki Beskida i Borany. Dokąd tak spieszycie? Po co chcecie iść do nieznanej, odludnej i dzikiej krainy? Zostańcie tu. Siostrom podobała się ziemia Czantora. Zostały więc i z wdzięczności za gościnę zrosiły strumieniami zbocza doliny, aż zakwitły tysiącami różnobarwnych kwiatów, jakich nikt tu jeszcze nie widział. Ale Ziemia rozkazała Czantorowi przepuścić córki Beskida przez skały, by poniosły wody dalej ku północy. – Nie mogę pozwolić, byście obie popłynęły w obce strony. Wyślijcie przodem jedną falę na zwiady – poradził. – Niech się rozejrzy, a gdy wróci, opowie, co widziała… Czantor rozsunął skały i pierwsza fala wyszła przez nie onieśmielona, niepewna, co ją czeka. – Idź, falo, któraś wyszła – żegnały ją siostry. – Idź przed siebie i wracaj co prędzej z wieściami o tamtych borach i lasach, o tamtych łąkach i polach… „Wyszła” – bo tak nazwały tę falę powstałą z połączonych wód – wypłynęła przez skalną szczelinę. Biegła żywo po kamieniach, pluszcząc i szemrząc beztrosko. Mijała ciemne bory i jasne zagajniki, zielone pola i ukwiecone łąki… Wtem, gdy mijała skałę wawelską, wyskoczył ku niej zaczajony tam potwór – okropny, smok ziejący ogniem. Przestraszona, bryznęła mu w oczy pianą wodną. Zasyczało, zadymiło i oślepiony smok skrył się na chwilę w pieczarze. Gdy wyjrzał, Wyszła była już daleko. Płynęła teraz przez urodzajne ziemie ku północy, kręcąc się i wijąc to w prawo, to w lewo, byle jak najwięcej świata zobaczyć, jak najwięcej pól zrosić swą wodą. Przyłączyły się do niej mniejsze strumienie i rzeczki, które nie miały odwagi same zapuszczać się w obce, nieznane strony. Płynęła coraz wolniej, coraz szerzej rozlewała swe wody, zmęczone długą drogą. „Czas już chyba zawrócić” – myślała nieraz, ale ciekawość pchała ją naprzód. Aż nagle zniknęły jej sprzed oczu lasy i pola. Poczuła dziwny słony smak, nieznany zapach dolatywał z północy. Nad sobą miała szare niebo, przed sobą szarą, nieogarnioną wzrokiem, łączącą się z niebem wodę, spienioną białymi grzywami. To było morze. – Jakie to groźne, potężne i piękne – szepnęła. Ale jej cichy głos zagłuszył gwałtowny szum, jakaś siła pociągnęła ją ku sobie i Wyszła, pierwsza fala wysłana z dalekich gór Beskidu, połączyła się z falami morskimi. Czarnocha i Białka na próżno czekały jej powrotu. Na próżno wysłały za nią jedną falę po drugiej. Wszystkie biegły jej śladem i wszystkie po długiej drodze gubiły się w słonych wodach Bałtyku. Z tych to fal płynących nieustannie powstała wielka rzeka, już nie „Wyszła”, a Wisła, od której obie siostry przezwano Czarną i Białą Wisełką. Informacje dla N.: Wisła bierze początek w górach, lecz nie są one tak skaliste i strome jak np. Tatry, lecz porastają je lasy. Z Baraniej Góry – jednej z gór, wypływają dwa strumienie – Biała i Czarna Wisełka. Biała Wisełka wytryska ze skały, a że jest tam stromo, płynie szybko. Natomiast Czarna Wisełka płynie dużo wolniej po czarnej ziemi, stąd jej nazwa. Gdy Biała Wisełka łączy się z Czarną, tworzą Wisłę. Początkowo jest ona płytka i niezbyt szeroka, dopiero gdy płynie przez Polskę, dopływają do niej różne strumienie i rzeki, a dzięki temu poszerza się i pogłębia. Przepływa przez środek Polski i kieruje się aż do Morza Bałtyckiego

Podsumowanie, efekty i rekomendacje.

W dniach 26 – 29.04.2021 r. w naszym przedszkolu realizowany był projekt edukacyjny „MAŁY PATRIOTA”. Uczestnikami projektu były dzieci 3-4-letnie z grupy „Promyczki”. Dzięki aktywnej współpracy z rodzicami udało się zrealizować wszystkie zamierzenia dydaktyczne według opracowanego wcześniej harmonogramu .

W zakresie edukacji patriotycznej dzieci podczas rozwiązywania różnych zagadek i wykonywania zadań oraz słuchania piosenek o Polsce, utrwalały znajomość symboli narodowych: flagi, hymnu i godła. Nauczyły się wiersza ważnego dla każdego Polaka „Katechizm polskiego dziecka” Władysława Bełzy (popularnie zwany „Kto Ty jesteś? – Polak mały”) i piosenki „Mały Polak przedszkolak”. Przyjrzały się bliżej monetom i banknotom, na których również – podobnie jak na godle – widnieje wizerunek orła w koronie. Podczas rozmaitych zabaw uczyły się posługiwać pieniędzmi. Przedszkolaki poszerzyły także wiedzę na temat polskich miast oraz stolicy. Przypomniały sobie i poznały nowe miejskie legendy, takie jak o warszawskiej Syrence, czy brzozowskich Bagniskach. Przy okazji rozwinęły umiejętności posługiwania się mapą – znają nazwy największych polskich miast i potrafią je wskazać na mapie Polski. Wiedzą, która rzeka to Wisła i które miasta nad nią leżą. Poznały legendę o powstaniu Wisły. Wymyśliły mnóstwo propozycji, jak same mogą wykazywać postawy patriotyczne. Podczas pieszej wycieczki po swojej małej Ojczyźnie Grabownicy Starzeńskiej poznały lokalizację najważniejszych obiektów dla jej mieszkańców: kościół, szkoła, ośrodek zdrowia, poczta, biblioteka oraz bliżej poznały pracę bibliotekarki. Piekły „proziaki” – będące regionalnym, podkarpackim przysmakiem. Przez ten tydzień całe nasze przedszkole nabrało kolorów biało czerwonych. Zorganizowaliśmy kącik patriotyczny oraz pokaz mody biało czerwonej. Dzieci tańczyły tańce ludowe w biało czerwonych strojach oraz wykonały wiele zadań i prac plastycznych (flaga, godło, syrenka, dom, plakat). Chętne dzieci wraz z rodzicami wzięły także udział w konkursie plastycznym „Moja mała Ojczyzna”. W ostatnim dniu tygodnia podsumowaliśmy działalność projektu ogłaszając wyniki konkursu, oglądając zdjęcia i filmiki z całego tygodnia, które zostały przesłane również rodzicom, a także zajadając się pysznym deserem w barwach narodowych. Aktywność uczestników projektu została doceniona dyplomami i nagrodami rzeczowymi.

Poprzez udział w projekcie dzieci poznały pojęcie patriotyzm, dowiedziały się, na czym taka postawa polega i czym dzisiejszy patriotyzm różni się od tego sprzed 100 lat. Ponadto uczyły się samodzielności, podejmowania zadań i dążenia do ich realizacji przy odpowiedniej motywacji, współdziałania, prezentowania swojej wiedzy, umiejętności i postaw (budowanie poczucia własnej wartości).

Trwająca tydzień realizacja projektu dydaktycznego przyczyniła się do podniesienia świadomości narodowej przedszkolaków:

Znane są i szanowane symbole narodowe;
Dzieci potrafią spośród wielu flag świata rozpoznać flagę Polski i wiedzą, co symbolizują jej barwy;
Dzieci rozpoznają i potrafią zaśpiewać 1 zwrotkę hymnu państwowego, wiedzą w jakich okolicznościach jest on odtwarzany, grany lub śpiewany, potrafią zachować właściwą postawę;
W znaczny sposób podniósł się zasób wiedzy na temat polskich legend – dzieci rozpoznają bohaterów popularnych legend dotyczących powstaniem państwa polskiego, potrafią wskazać, z której legendy pochodzą (podać jej tytuł).

Na uwagę zasługuje wzrost zainteresowania rodziców tematyką realizowanych treści projektu edukacyjnego i współpraca z nauczycielem w jego realizacji z dziećmi poprzez współtworzenie pracy do konkursu plastycznego, zapewnienie dzieciom stroju biało czerwonego w wyznaczonym dniu przekazanie zdjęć dzieci na wspólny plakat oraz pozytywne komentowanie planu projektu, a także zdjęć i filmików z jego realizacji.

„Mały patriota” to ideał wychowawczy przedszkola. Jako nauczycielka wychowania przedszkolnego i wychowawca grupy rekomenduję w dalszym ciągu rozwijanie w przedszkolu kompetencji społecznych i obywatelskich. Wiek przedszkolny charakteryzuje się szybkim zapamiętywaniem, ale także szybkim zapominaniem. Przyswojone informacje historyczne, geograficzne oraz społeczne na temat naszej dużej i małej Ojczyzny będą także przypominane i utrwalane w przyszłym roku szkolnym i przez kolejne lata, natomiast wpojone postawy obywatelskie i moralne zaowocują w późniejszej karierze szkolnej oraz w dorosłym życiu.

Monika Szczepek

P	W	Ś	C	P	S	N
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Przedszkole Samorządowe w Grabownicy Starzeńskiej

Podsumowanie projektu ,,Mały Patriota”

Menu dodatkowe

Kategorie